Selama lebih 500 tahun , bangsa Melayu terlibat dalam kancah peperangan dan perebutan kuasa sesama sendiri yang akhirnya merugikan bangsa Melayu.Kerakusan dan nafsu serakah membunuh perpaduan di kalangan orang melayu. Bangsa Melayu akhirnya menerima padah apabila perebutan kuasa mengundang campurtangan kuasa asing. Ibarat menangguk di air keruh,mereka campurtangan dengan penuh muslihat. Kegagalan membaca muslihat tersebut mengakibatkan seluruh nusantara terjajah. Orang melayu terpaksa bertuankan kuasa asing selama hampir 500 tahun. Sejarah tidak pernah menipu. Tetapi sejarah tidak pernah diambil iktibar oleh pelaku dan mereka yang terlibat.Walaupun kini, kedudukan dan status bangsa Melayu agak terbela di bawah peruntukan perlembagaan negara,tetapi tidak bermakna bangsa melayu harus duduk berpeluh tubuh dan berbangga dengan apa yang ada. Realiti yang harus diakui adalah bangsa Melayu kini berpecah kepada beberapa bahagian.Apakah bangsa Melayu tidak mampu bersatu atau bangsa Melayu akan selamanya berpecah?
Sejak dulu lagi, ketaatan dan kesetiaan bangsa Melayu adalah berpaksikan kepada insitusi kesultanan.Sultan menjadi lambang kepada kekuasaan dan simbol kekuatan Melayu. Segalanya berubah apabila negeri-negeri Melayu ditakluki oleh kuasa asing.Sultan terpasa menerima penasihat yang kononnya menasihati sultan daripada sudut pentadbiran negeri.Manakala sultan pula hanya berkuasa kepada hal-ehwal berkaitan orang Melayu dan agama Islam.Sedikit demi sedikit kuasa sultan terhakis.Keadaan ini berlangsung sehingga perang dunia pertama. Bangsa Melayu melihat kegagalan sultan dalam mempertahankan hak-hak mereka mengakibatkan segelintir bijak pandai Melayu menibuhkan pertubuhan demi membela hak-hak mereka yang dirasakan tertindas. Menjelang 1946, orang Melayu bangkit bersatu menentang gagasan Malayan Union.Kebangkitan kali pertama ini dikepalai oleh Onn Jaafar salah seorang bangsawan Johor.Kebangkitan ini disertai beberapa persatuan-persatuan Melayu yang akhirnya melahirkan UMNO. Ini adalah merupakan pemulaan kepada politik kepartian bangsa Melayu. Kejayaan UMNO menjatuhkan Malayan Union menjadi titik tolak kepada perpaduan bangsa Melayu ketika itu. Bangsa Melayu ketika itu dianggap telah bersedia dan cukup gagah bagi mencapai kemerdekaan atau berkerajaan sendiri.
Langit tidak selalu cerah. Hakikatnya, perbezaan ideologi dan matlamat perjuangan menjadi satu perkara yang subjektif. Pada 1951, sebuah parti berteraskan Islam dan Melayu ditubuhkan hasil inisiatif golongan berpendidikan timur tengah. Situasi ini menyebabkan bangsa Melayu terpecah dua. Soal politik parti sebagai punca kepada perpecahan perlu dilihat secara jelas.Apakah bangsa melayu benar-benar terkesan akibat politik parti? Sikap bangsa Melayu yang begitu taksub kepada parti politik menjadikan orang melayu berpecah. Sebagai contoh perbandingan, India yang mempunyai hanya 4 buah parti sahaja. Parti tertua iaitu Parti Kongres India atau INC berjaya mendominasi politik india selama beberapa dekad. Hanya selepas itu,barulah lahirnya parti-parti lain seperti Baharatiya janata (BJP) dan Perikatan progresif Bersatu. Walaupun berlainan ideologi,mereka tetap lagi boleh bersatu.Matlamat membentuk bangsa India tetap menjadi matlamat utama. Menjelang 2050, India akan bakal menjadi kuasa ekonomi dunia pada masa depan. Apa yang ingin ditunjukkan adalah politik yang berasaskan kepartian dan bangsa mampu menjadi pendukung kepada perpaduan dan kestabilan ekonomi. India melalui Presiden Modi mereformasikan ekonomi India melalui motonya “Make in India” dan “Smart Cities” menunjukkan bahawa sekiranya wujud perpaduan,maka tiada apa yang mustahil untuk dicapai.Apa yang boleh dikatakan adalah politik kepartian bukanlah penyebab kepada perpecahan bangsa atau tamadun sekiranya visi dan misi berada di landasan yang tepat.
Persoalan tentang titik pertemuan perpaduan Melayu adalah perkara paling sukar untuk ditentukan.Persoalan titik pertemuan perpaduan melayu sangat subjektif.Ada pandangan yang mengatakan titik pertemuan adalah Islam.Manakala ada juga yang berpendapat bahawa bangsa merupakan titik perpaduan bangsa Melayu.Semua ini tidak pernah menjadi kenyataan.Apa sebenarnya titik perpaduan Melayu? Apakah kita memerlukan seorang pemimpin yang tegas dan berani dalam menyatukan bangsa Melayu? Profesor Diraja Ungku Aziz pernah menyatakan dalam satu temubualnya dengan Utusan Melayu bahawa perpaduan Melayu dapat direalisasikan sekiranya ada pemimpin yang berhati waja dan tegas. Dalam erti kata lain, seorang pemimpin itu tidak harus berkompromi dengan meletakkan syarat untuk perpaduan.
Dalam parti politik Melayu hari ini,pemimpin-pemimpin yang bersifat tegas dan garang tidak punyai tempat di dalam politik Malaysia.
Tidak berkompromi tentang isu yang melibatkan Islam-Bangsa Melayu kini diancam dengan pelbagai ideologi dan pegangan yang mengelirukan. Islam liberal,Islam demokrat antara cabaran yang terpaksa dilalui oleh bangsa Melayu. Bangsa Melayu dimulaikan kerana Islam.Selama ratusan tahun,masyarakat Melayu menjadikan islam sebagai pegangan hidup. Hari ini,islam sedang diserang dipelbagai penjuru. Adalah menjadi kewajipan kerajaan dan bangsa Melayu mempertahankan islam daripada dicemari oleh mereka yang tidak bertanggungjawab.Islam menjadi panduan bangsa melayu dalam membawa perpaduan Melayu.
Akhirnya sejarah yang dilalui setiap tahun hanya meninggalkan bangsa Melayu begitu saja tanpa ada apa-apa genda penyatuan. Seperti kata Profesor Diraja Ungku Aziz perpaduan orang Melayu sukar dilaksanakan kerana orang Melayu tidak pandai.Apakah orang Melayu tidak pandai membaca sejarah dan mengambil iktibar daripadanya?Atau kata-kata Ungku Aziz adalah sindiran kepada orang Melayu yang tidak nahu mengambil inisiatif kepada perpaduan Melayu.
Saya amat sedih bila Melayu telah mengulangi sejarah pada hari ini dengan sifat pemimpin lama dan pemimpin muda bersatu yang mendesak antara satu sama lain tanpa henti. Pemimpin Melayu pula semakin ramai alpa dengan dunia bila di tuduh terpalit dengan isu tanpa jawapan yang relevan kepada akar umbi. Semalam , hari ini dan esok jawapan sentiasa berubah sehingga menimbulkan persepsi. Jika lebih banyak mudarat dari rahmat lepaskanlah kuasa dan jika tidak muhasabah diri kenapa biarkan Melayu bergaduh tanpa noktah. Jangan biarkan bangsa lain bertepuk tangan hasil daripada peperangan ini. Ingat sejarah dan jangan sesekali biarkan anak cucu kita kencing atas kubur kita satu hari nanti.
Belajar terus Belajar
Sejak dulu lagi, ketaatan dan kesetiaan bangsa Melayu adalah berpaksikan kepada insitusi kesultanan.Sultan menjadi lambang kepada kekuasaan dan simbol kekuatan Melayu. Segalanya berubah apabila negeri-negeri Melayu ditakluki oleh kuasa asing.Sultan terpasa menerima penasihat yang kononnya menasihati sultan daripada sudut pentadbiran negeri.Manakala sultan pula hanya berkuasa kepada hal-ehwal berkaitan orang Melayu dan agama Islam.Sedikit demi sedikit kuasa sultan terhakis.Keadaan ini berlangsung sehingga perang dunia pertama. Bangsa Melayu melihat kegagalan sultan dalam mempertahankan hak-hak mereka mengakibatkan segelintir bijak pandai Melayu menibuhkan pertubuhan demi membela hak-hak mereka yang dirasakan tertindas. Menjelang 1946, orang Melayu bangkit bersatu menentang gagasan Malayan Union.Kebangkitan kali pertama ini dikepalai oleh Onn Jaafar salah seorang bangsawan Johor.Kebangkitan ini disertai beberapa persatuan-persatuan Melayu yang akhirnya melahirkan UMNO. Ini adalah merupakan pemulaan kepada politik kepartian bangsa Melayu. Kejayaan UMNO menjatuhkan Malayan Union menjadi titik tolak kepada perpaduan bangsa Melayu ketika itu. Bangsa Melayu ketika itu dianggap telah bersedia dan cukup gagah bagi mencapai kemerdekaan atau berkerajaan sendiri.
Langit tidak selalu cerah. Hakikatnya, perbezaan ideologi dan matlamat perjuangan menjadi satu perkara yang subjektif. Pada 1951, sebuah parti berteraskan Islam dan Melayu ditubuhkan hasil inisiatif golongan berpendidikan timur tengah. Situasi ini menyebabkan bangsa Melayu terpecah dua. Soal politik parti sebagai punca kepada perpecahan perlu dilihat secara jelas.Apakah bangsa melayu benar-benar terkesan akibat politik parti? Sikap bangsa Melayu yang begitu taksub kepada parti politik menjadikan orang melayu berpecah. Sebagai contoh perbandingan, India yang mempunyai hanya 4 buah parti sahaja. Parti tertua iaitu Parti Kongres India atau INC berjaya mendominasi politik india selama beberapa dekad. Hanya selepas itu,barulah lahirnya parti-parti lain seperti Baharatiya janata (BJP) dan Perikatan progresif Bersatu. Walaupun berlainan ideologi,mereka tetap lagi boleh bersatu.Matlamat membentuk bangsa India tetap menjadi matlamat utama. Menjelang 2050, India akan bakal menjadi kuasa ekonomi dunia pada masa depan. Apa yang ingin ditunjukkan adalah politik yang berasaskan kepartian dan bangsa mampu menjadi pendukung kepada perpaduan dan kestabilan ekonomi. India melalui Presiden Modi mereformasikan ekonomi India melalui motonya “Make in India” dan “Smart Cities” menunjukkan bahawa sekiranya wujud perpaduan,maka tiada apa yang mustahil untuk dicapai.Apa yang boleh dikatakan adalah politik kepartian bukanlah penyebab kepada perpecahan bangsa atau tamadun sekiranya visi dan misi berada di landasan yang tepat.
Persoalan tentang titik pertemuan perpaduan Melayu adalah perkara paling sukar untuk ditentukan.Persoalan titik pertemuan perpaduan melayu sangat subjektif.Ada pandangan yang mengatakan titik pertemuan adalah Islam.Manakala ada juga yang berpendapat bahawa bangsa merupakan titik perpaduan bangsa Melayu.Semua ini tidak pernah menjadi kenyataan.Apa sebenarnya titik perpaduan Melayu? Apakah kita memerlukan seorang pemimpin yang tegas dan berani dalam menyatukan bangsa Melayu? Profesor Diraja Ungku Aziz pernah menyatakan dalam satu temubualnya dengan Utusan Melayu bahawa perpaduan Melayu dapat direalisasikan sekiranya ada pemimpin yang berhati waja dan tegas. Dalam erti kata lain, seorang pemimpin itu tidak harus berkompromi dengan meletakkan syarat untuk perpaduan.
Dalam parti politik Melayu hari ini,pemimpin-pemimpin yang bersifat tegas dan garang tidak punyai tempat di dalam politik Malaysia.
Tidak berkompromi tentang isu yang melibatkan Islam-Bangsa Melayu kini diancam dengan pelbagai ideologi dan pegangan yang mengelirukan. Islam liberal,Islam demokrat antara cabaran yang terpaksa dilalui oleh bangsa Melayu. Bangsa Melayu dimulaikan kerana Islam.Selama ratusan tahun,masyarakat Melayu menjadikan islam sebagai pegangan hidup. Hari ini,islam sedang diserang dipelbagai penjuru. Adalah menjadi kewajipan kerajaan dan bangsa Melayu mempertahankan islam daripada dicemari oleh mereka yang tidak bertanggungjawab.Islam menjadi panduan bangsa melayu dalam membawa perpaduan Melayu.
Akhirnya sejarah yang dilalui setiap tahun hanya meninggalkan bangsa Melayu begitu saja tanpa ada apa-apa genda penyatuan. Seperti kata Profesor Diraja Ungku Aziz perpaduan orang Melayu sukar dilaksanakan kerana orang Melayu tidak pandai.Apakah orang Melayu tidak pandai membaca sejarah dan mengambil iktibar daripadanya?Atau kata-kata Ungku Aziz adalah sindiran kepada orang Melayu yang tidak nahu mengambil inisiatif kepada perpaduan Melayu.
Saya amat sedih bila Melayu telah mengulangi sejarah pada hari ini dengan sifat pemimpin lama dan pemimpin muda bersatu yang mendesak antara satu sama lain tanpa henti. Pemimpin Melayu pula semakin ramai alpa dengan dunia bila di tuduh terpalit dengan isu tanpa jawapan yang relevan kepada akar umbi. Semalam , hari ini dan esok jawapan sentiasa berubah sehingga menimbulkan persepsi. Jika lebih banyak mudarat dari rahmat lepaskanlah kuasa dan jika tidak muhasabah diri kenapa biarkan Melayu bergaduh tanpa noktah. Jangan biarkan bangsa lain bertepuk tangan hasil daripada peperangan ini. Ingat sejarah dan jangan sesekali biarkan anak cucu kita kencing atas kubur kita satu hari nanti.
Belajar terus Belajar
No comments:
Post a Comment